Παρασκευή 27 Φεβρουαρίου 2009

Το περιφλεγές πάθος του δημουργού!!!

www.youtube.com/watch?v=J4ym6UFJH1E&feature=related

Καλημέρα αντεπορτάριοι!!!

Σας παραπέμπω στην παραπάνω διεύθυνση, με την πρόθεση να συζητήσουμε για το πάθος...ή όπου αλλού μας πάει....έχει ζουμί νομίζω!

Με αγάπη
Babett



Ουδέτερος Χώρος





Μελέτη ουδέτερου χώρου μέσω ομαδοποίησης και σχηματοποίησης των φυσικών αξόνων του σχεδίου στο εργο Ζωγραφίζοντας την Δάφνη ver 1.0.
Δασκαλε παρακαλω για τα σχόλια σας στην προκύπτουσα σύνθεση για το εάν και κατά πόσον προκύπτει εικαστικό ενδιαφέρον.

ΧΓ

Τετάρτη 25 Φεβρουαρίου 2009

Δοκιμαστικό-2

Αυτή ειναι αληθινή αίτηση!
Επίσης προσπάθεια ανάρτησης εικόνας καί κειμένου μαζί. 2 σέ 1.
Επίσης, έμμεση δήλωση οτι δέν μπορώ να ζωγραφίσω. Μπλογκάρισα!
ΛΗΤΑ ΓΕΩ.

Και τώρα η φωτό..ελπιζω!

Δοκιμαστικό

Δέν ξέρω αν θα σταλεί. Είμαι...μικρή..χμ! και άμαθη!
Πάντως περισσότερη τέχνη βλέπω σ`αυτή τή φωτογραφία
παρά στό έκτρωμα της καλλιτέχνιδος.
Μά δέν ειναι εντελώς surreal?
ΛΗΤΑ ΓΕΩ. καί αν τά κατάφερα..ΝΑΙ! ΝΑΙ! SUCCESS!
Η πρώτη μου ανάρτηση!

ΝΟΣΗΡΟΣ ΝΑΡΚΙΣΣΙΣΜΟΣ Ή ΤΙ ΑΛΛΟ;

Η περίπτωση Orlan


Η Orlan είναι μία γνωστή Γαλλίδα καλλιτέχνιδα που με τη βοήθεια της πλαστικής χειρουργικής μεταμορφώνει κατά καιρούς το πρόσωπό της με τρόπο που έρχεται σε αντίθεση με τα παραδοσιακά ιδεώδη της συμμετρίας και της ομορφιάς. Στην προσπάθειά της να αναπαράγει τα κριτήρια ομορφιάς που επικρατούν σε διαφορετικές κουλτούρες και σε διαφορετικές ιστορικές στιγμές, η καλλιτέχνιδα προκαλεί όχι μόνο τα επικρατέστερα πρότυπα ομορφιάς των Δυτικών κοινωνιών, αλλά και την ιδέα μας για το τι θα πει 'κανονικό' και 'φυσιολογικό'. Μιμούμενη, για παράδειγμα, προ-Κολομβιανά αγαλματίδια με χαρακτηριστικές παραμορφώσεις κι εξογκώματα στο κρανίο, αποσκοπεί στο να προκαλέσει τις αντιδράσεις ενός κοινού που έχει μάθει να θεωρεί το γυναικείο πρόσωπο ως το απόλυτο έμβλημα της ομορφιάς.

Το καλλιτεχνικό όραμα που υλοποίησε η Orlan ήταν να υποβληθεί σε μία σειρά από επώδυνες κι επικίνδυνες χειρουργικές επεμβάσεις που άλλαξαν τα χαρακτηριστικά του προσώπου της, παρουσία κοινού. Με τον τρόπο αυτό μετέτρεψε τον εαυτό της σε 'έργο τέχνης', και την όλη διαδικασία σε ένα σοκαριστικό θέαμα που συνήθως λαμβάνει χώρα στην αίθουσα κάποιας γκαλερί ή πολιτιστικού κέντρου όπως το Πομπιντού.

Παρά το γεγονός ότι η πλειοψηφία των κριτικών αποδέχεται ότι αυτό που κάνει είναι όντως τέχνη, η επίθεση που έχει δεχτεί η Orlan από κοινωνικούς επιστήμονες και θεωρητικούς του φεμινισμού είναι έντονη. Ποιά είναι η διαφορά της Orlan από τους ΄εθισμένους' της πλαστικής χειρουργικής -ρωτάνε οι πρώτοι- που η εμμονή τους με την εμφάνιση και οι ανασφάλειές τους, τους οδηγούν κάθε λίγα χρόνια στο χειρουργικό τραπέζι; Ποιά είναι η διαφορά της από μία γυναίκα που εργάζεται στη βιομηχανία του σεξ -προσθέτουν οι φεμινίστριες- που εκμεταλλεύεται, εκθέτει και χρησιμοποιεί το σώμα της προκειμένου να εξασφαλίσει την προσοχή του φιλοθεάμονος κοινού και να αυξήσει το λογαριασμό της στην τράπεζα;

Τα videos και οι φωτογραφίες με την διαδικασία μεταμόρφωσης της Orlan, δηλαδή με την διαδικασία της εκάστοτε εγχείρησης στην οποία υποβάλει το πρόσωπο και το κορμί της, ακριβοπληρώνονται από τους funs του είδους, αλλά όχι τόσο όσο τα κομμάτια από το δέρμα της καλλιτέχνιδος που αφαιρέθηκε κατά τη διάρκεια των πλαστικών επεμβάσεων και τα οποία πωλούνται μετά το πέρας της διαδικασίας στο κοινό που παρακολούθησε το... καλλιτεχνικό γεγονός.
Είναι δύσκολο να μην αναρωτηθεί κανείς αν αυτό που κάνει η Orlan είναι τέχνη. Eίναι επίσης δύσκολο να μην αναρωτηθεί αν η Orlan είναι μία εμπνευσμένη, πρωτοπόρα καλλιτέχνιδα που έχει το θάρρος να παραβιάζει τα υπάρχοντα όρια της τέχνης, ή μία διαταραγμένη προσωπικότητα που υποβάλει τον εαυτό της σε σαδιστικά μαρτύρια και παιχνίδια με σκοπό την απόκτηση φήμης και χρημάτων. Συνακόλουθα, αν το να εκθέτει, να τεμαχίζει, να σημαδεύει, να παραμορφώνει, να ξεπουλάει κανείς το γυναικείο σώμα, ακόμα κι αν πρόκειται για το δικό του, είναι αποδεκτό στο χώρο της τέχνης κι αν ανταμείβεται πλουσιοπάροχα από μία ελίτ ειδικών, τότε ποιά είναι η διαφορά της Orlan από οποιαδήποτε διάσημη πορνοστάρ που έχοντας υποβάλει το κορμί της σε δεκάδες αισθητικές επεμβάσεις, βγάζει το ψωμί της εκθέτοντάς το στον κινηματογράφο ή στο κοινό ενός στρίπινγκ κλάμπ;

Τελικά το ερώτημα είναι τι είναι πραγματικά προοδευτικό, και τι άκρως συντηρητικό, με την έννοια ότι αναπαράγει φαλλοκρατικά πρότυπα, ακόμη κι αν προβάλλεται με την επίφαση του αισθητικού ριζοσπαστισμού.

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ EVA STAMOU BLOGSPOT.COM
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ANTE PORTAS , BABETT

Τρίτη 24 Φεβρουαρίου 2009

Μελέτη έργου "Ζωγραφίζοντας την Δάφνη" Εκδοχή #1.1



Δάσκαλε εχω την αίσθηση, ότι ετσι οπως εχουν μπει τα συννεφα παραγινεται σαφως κυκλική η συνθεση και νομιζω οτι χανει σε δυναμική.

ΧΓ

Μελέτη έργου "Ζωγραφίζοντας την Δάφνη" Εκδοχή #1


Μελέτη για το έργο "Ζωγραφίζοντας την Δάφνη"



Έξι μέρες μετά την ανάγνωση της φωτογραφίας της Δάφνης προσπαθώ να την ανακαλέσω στη μνήμη μου, Ο φορητός υπολογιστής μέσα στον οποίο έχω αποθηκεύσει το ηλεκτρονικό αποτύπωμα της με την μορφή αρχείου jpg μπλοκάρισε με πρώτη διάγνωση κατεστραμμένο ή ελλείπον SYSTEM32.

“Παρακαλώ εισάγατε τον οπτικό δίσκο εγκατάστασης των Windows και πατήστε το πλήκτρο r προκειμένου να γίνει απόπειρα επαναφοράς του αρχείου». Ήταν η αμείλικτη απάντηση του BIOS στην απόπειρα μου να επανεκκινήσω το λάπτοπ. Κόλλησε την στιγμή που συγκρούστηκαν βίαια οι ασπίδες των Λακεδαιμονίων με αυτές των Περσών του Ξέρξη στα στενά των Θερμοπυλών. Αυτό θα με διδάξει να μην ξαναγοράσω κλεψίτυπες ταινίες. Αν δεν κολλούσε ολοσχερώς ο υπολογιστής δεν θα υποχρεωνόμουνα να του βγάλω την μπαταρία την ώρα που προφανώς το λειτουργικό του διάβαζε το βασικό αρχείο του συστήματος.

Τη Δάφνη τη σκιτσάρισα δύο φορές μέσα στο αεροπλάνο καθ’ αιθέριαν οδόν προς Τρίπολη, από την ηλεκτρονική φωτογραφία της. Το ένα σκίτσο της ήταν ένα κοντινό πορτρέτο- μπούστο, ενώ το δεύτερο ήταν ένα ολόσωμο έτσι όπως καθόταν στην φωτογραφία. Ανακούρκουδα με τα πόδια σταυρωμένα στους αστραγάλους και τα χέρια να αγκαλιάζουν τα γόνατα της. Θέλω να μιλήσω γι’ αυτήν αλλά βρίσκομαι σε μία κάπως δυσχερή θέση. Δεν έχω πρόσβαση στο αρχείο πια, οπότε τίθεται το δίλημμα αν θα προσπαθήσω να την σκιτσάρω βερμπαλιστικά από μνήμης ή κοιτώντας τα σκίτσα της.

Αποφάσισα τελικά να κάνω το πρώτο για τρεις λόγους. Ο πρώτος και κύριος για να ασκήσω τη μνήμη μου, ο δεύτερος, βασικός και αυτός, να αποπειραθώ να κάνω μία αφαιρετική σκιαγράφηση της, αφού το πιο πιθανό είναι να μου έχουν μείνει μόνον τα πιο βασικά χαρακτηριστικά της. Ο τρίτος λόγος είναι ότι μέσα στην πτήση Τρίπολη-Ιστανμπούλ, ο χώρος που έχω στη διάθεση μου να απλώσω το μπλοκ και το κιτάπι μου είναι περιορισμένος και επιπλέον δεν θα ήθελα το διπλανό Λίβυο ζευγάρι να χαζεύει αυτά που κάνω.

Το πρώτο, λοιπόν, που έρχεται στη μνήμη μου είναι η σχέση της Δάφνης με το παιδάκι που κάθεται μπροστά στα πόδια της αντιγράφοντας σχεδόν πιστά την στάση του σώματος της. Μου φαίνονται εντελώς ξένοι μεταξύ τους. Για την Δάφνη το παιδάκι δεν υπάρχει καν. Η μόνη σχέση που έχει η Δάφνη είναι με το φακό, που αν κανείς αναλογιστεί τις τροχιές των φωτονίων που ανακλώνται από αυτήν και καταλήγουν στον άβακα των charged coupled devices της φωτογραφικής μηχανής, θα έλεγε, ότι η Δάφνη έχει σχέση μόνο με το ψηφιακό της είδωλο. Ένα είδωλο τόσο ευάλωτο και απροστάτευτο από έναν λάθος χειρισμό, που πολύ εύκολα μπορεί να καταλήξει στην ανυπαρξία. Πολύ πιο εύκολα από το να καταστρέψει κανείς ολοσχερώς το αρνητικό ενός φιλμ ή την χάρτινη εντύπωση σε φωτογραφικό χαρτί. Μήπως το αντιλαμβάνεται αυτό και ή Δάφνη; Το παγωμένο χαμόγελο-της δεν μπορεί να κρύψει την θλίψη της μοναξιάς της που είναι ζωγραφισμένη στα μάτια της. Ωσάν το ηλεκτρονικό εικονικό αποτύπωμα να είναι τελικά για τη Δάφνη ή αίσθηση ότι κάτι της διαφεύγει, κάτι της λείπει, όπως μια μήτρα του χειροπιαστού αρνητικού αποτυπώματος που θα μπορεί να παράξει το υλικό αντίγραφο της.

Προκειμένου να μπορέσω να πάω αυτήν την περιγραφή και ένα βήμα πιο πέρα, μία ανακεφαλαίωση είναι πια χρήσιμη.

Έχουμε και λέμε λοιπόν: Εσωστρέφεια και Αποξένωση, Θλίψη από τη μοναξιά, μοναξιά από την αίσθηση μίας συγκεκριμένης απουσίας, μια απουσία ενός στοιχείου μέσα από το οποίο η Δάφνη αποκτά υπόσταση. Πως άραγε θα μπορούσε κανείς να ζωγραφίσει αυτή την επαγωγική εξίσωση; Από την κατάστρωση του προβλήματος βγαίνει εύκολα μία πρώτη άκρη ενός δρόμου για την κατ’ αίσθηση αναπαράσταση της Δάφνης μέσω εικαστικών μέσων. Η Δάφνη αυτή καθ’ εαυτή θα στηρίζεται σε ένα πρωτεύοντα κώδικα που θα καταδηλώνει το άυλο. Εδώ θέλει προσοχή γιατί κάποιος μπορεί να παρασυρθεί. Το άυλο και το αιθέριο είναι κοντινές εικαστικώς έννοιες. Το αιθέριο έχει όμως μια ευμεταβλητότητα συνεπώς θα είναι πιο ασφαλές η ανάπτυξη του άυλου να στηριχθεί στην χρήση του υλικού, δηλαδή να υπάρχει μία υπόνοια υλικού. Θα πρέπει να αποφευχθούν δυναμικές κινήσεις και ροές που μπορεί να μας οδηγήσουν προς το αιθέριο . Το χρώμα είναι ένα πρόβλημα που μάλλον θα εξεταστεί παρακάτω. Βέβαια μία και έχουμε μιλήσει για εσωστρέφεια, σε αυτό το σημείο μπορούμε να μιλήσουμε με σχετική ασφάλεια για την γκάμα των χρωμάτων, η οποία θα είναι περιορισμένη σε ένα μικρό τόξο του χρωματικού κύκλου. Ας επιστρέψουμε όμως στο άυλο. Το άυλο της Δάφνης προέρχεται από την έλλειψη ενός εξωτερικού παράγοντα ή ύπαρξη του οποίου θα έδινε υπόσταση και βάρος στην Δάφνη. Άυλο, άρα χωρίς βάρος, άρα θα μπορούσε η Δάφνη να πετάει ή να αιωρείται. Και εδώ χρειάζεται μεγάλη προσοχή, γιατί η απόπειρα μια βερμπαλιστικής σύνθεσης ενός εικαστικού έργου, οδηγείται εύκολα στον περιοριστικό υποχώρο της παραστατικότητας. Ξαναπιάνοντας τον ειρμό μας, έχουμε την Δάφνη άυλη, αιωρούμενη, ανέδραστη , εξ’ αιτίας μίας απουσίας ενός εξωτερικού παράγοντα. Λείπει το στήριγμα της, ίσως τελικά ένα σημείο αναφοράς γι’ αυτήν. Εσωστρεφής, κλειστό σχήμα που κλείνει στον εαυτό του. Ένα μπλε μπαλόνι σε γαλάζιο φόντο. Μοναξιά, μόνη, μοναδικό λοιπόν το σχήμα που σημαίνει ότι αυτό δεν θα στηρίζεται σε άλλα παρόμοια ομοειδή πρωτογενή εικαστικά στοιχεία, έτσι ώστε να οριστεί η μοναχικότητα. Εδώ υφίσταται ένας κίνδυνος που μπορεί να οδηγήσει το έργο στην εικαστική ανισσοροπία ή και τον βαρύ εκδραματισμό. Το μάτι θα ψάχνει να βρει ένα εικαστικό στήριγμα για την Δάφνη. Αυτό θα φροντίσουμε να το δώσουμε με δευτερογενή στοιχεία, είτε επαναλαμβάνοντας το χρώμα, είτε το σχήμα, αλλά όχι και τα 2 μαζί σε συνδυασμό. Ενδεχομένως κάτι τέτοιο να είναι και ένα σχόλιο – υπαινιγμός περί απουσίας. Να υπάρχει δηλαδή η αίσθηση ότι αυτό υπάρχει, είναι υπαρκτό μεν, αλλά κάτι λείπει. Μια ανάμνηση αμυδρή, ένας ίσκιος; ¨Ένα κλειστό σχήμα που αιωρείται και ένας ίσκιος. Μάλιστα το αιωρούμενο σχήμα έχει τον δικό του ίσκιο και τοποθετώντας ως στοιχείο ανατροπής έναν αναιτιολόγητο ίσκιο που θα υπονοήσει την ύπαρξη ενός σώματος εκτός του κάδρου. Ανατροπή που κινείται στα όρια του εκδραματισμού; Είδομεν! Ο ίσκιος που δεν αιτιολογείται ή που φαίνεται και υπονοείται η ύπαρξη ενός αντικείμενου λίγο έξω από τα πλαίσια του τελάρου, δείχνει κατά κανόνα απειλή. Κάτι τέτοιο δεν θα το θέλαμε στο έργο. Ίσως ένας ίσκιος που δείχνει ότι μικραίνει , από κάποιο άλλο άυλο σώμα που απομακρύνεται. Μέσω ομοειδών ίσκιων έχουμε στηρίξει τη Δάφνη και έχουμε δηλώσει την απουσία μιας ύπαρξης μέσω του ίσκιου της. Χρειάζεται μόνο φροντίδα ώστε να υποδειχθεί η κίνηση της σμίκρυνσης του ίχνους της σκιάς σε αντίθεση με την σκιά της Δάφνης που είναι στατική. Και εδώ τώρα πια γεννάται το αμείλικτο ερώτημα: έχουν τα άυλα σώματα σκιά?

Τελικά πρέπει να ξαναβάλω το κεφάλι μου μέσα στο βιβλίο του Albers και να επενδύσω τα χρήματα που χρειάζονται γα τα βιβλία του Itten.

Θα ζωγραφίσω ένα κοριτσάκι μέσα σε μία σουρεαλιστική πεδιάδα που του φεύγει το μπαλόνι. Αυτή είναι η Δάφνη

Δευτέρα 23 Φεβρουαρίου 2009

ο επί πόνου εργαζόμενος, αμειβόμενος !


Σ αυτήν την υπέροχη εικόνα, στο πρώτο πλάνο, ο αξεπέραστος για την επινοητικότητα, την εργατικότητα, την ευφυία, το ταλέντο ασφαλώς (μα τι σπουδαίο φως τείνει να κατακτήσει), και οπωσδήποτε prime manager, ο μοναδικός, ο primus inter pares
ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΚΙΩΝΗΣ !!!!!

(η παρούσα ανάρτηση, -για όσους δεν το αντιλήφθηκαν-, σκοπό έχει να καταστήσει εμφανές ότι οφείλουμε τα δίκαια στου δικαίους. Και επί τη ευκαιρία, αντί να γκρινιάζετε για την διαταραχή του Χρήστου που στο κάτω κάτω είναι και χαριτωμένη -όσο είμαστε μεταξύ μας-, καλύτερα να ασχοληθείτε με τις δικές σας διαταραχές και τις συνεπιφερόμενες συνέπειες)

ο δάσκαλος
Απαγορευμένες παροιμίες



Εδώ γαμούν αρσενικούς και συ γυρεύεις νύφη.

Καράβι που αργεί, σκατά είναι φορτωμένο.

Ο καθένας την πορδή του μοσχολίβανο την έχει.

Ο κουφός και ο κλανιάρης πάνε δίπλα στα νταούλια.

Οι πουτάνες κι οι τρελές έχουν τις τύχες τις καλές.

Οι γύφτοι τα μαλώματα τα 'χουν για πανηγύρια.

Παρακαλητό μουνί, ξινό γαμήσι.

Παιδιά, σκατά και σύννεφα δεν πιάνονται.

Πέρσι έχεσε, φέτος βρώμησε.

Πολύ κο-κο και κανένα αβγό.

Το μουνί και το χταπόδι, όσο το χτυπάς απλώνει.

Το μουνί και το πριόνι, όποιος δεν τα ξέρει ιδρώνει.

Το ράσο θέλει καλοπέραση κι η πουτανιά φτιασίδι.

Τον κώλο βάζει o μάγειρας, σκατά θα μαγειρέψει.

Το ντέφι κι η Αποκριά του πούστη είναι η χαρά.

(δια την αντιγραφήν ΧΓ)

όταν υπάρχει ανάρτηση - άσκηση, οφείλετε να απαντάτε

Όταν λέω πως κάτι αποτελεί άσκηση και οφείλετε να απαντήσετε άπαντες, το εννοώ !
Περιμένω απαντήσεις για την ανάρτηση του ΛΟΦΟΥ

Κυριακή 22 Φεβρουαρίου 2009

Βραυρών ΙΙ


Τωρα καλυτερα?

Σάββατο 21 Φεβρουαρίου 2009

Φανοστάτες


Αμπελοφιλοσοφικό ερώτημα Νο 1322

http://www.skai.gr/master_story.php?id=112036
http://www.skai.gr/master_story.php?id=112033
http://www.skai.gr/master_story.php?id=112034

Ως portal-ομουτρο πλέον, θέτω τα άνωθι links στη διάθεσή σας και αναμένω απόψεις.
Ακόμα και αυτό που κάνουμε είναι μέρος του προβληματισμού.
Το blog εννοώ...

Σας χαιρετώ
Εγώ η
Σοφία και Η Υπερκόπωση

Παρασκευή 20 Φεβρουαρίου 2009

Τί θέλει να μας πει ο λόφος ;


Αγαπητοί Anteportaris, θυμάστε τον συγκεκριμένο λόφο ελπίζω. Παρακαλώ, ως άσκηση, ο καθένας να σχολιάσει τον λόφο ως προς το αισθητικό του περιεχόμενο (δηλαδή να καταθέσει τα άπαντα της νόησής του επ αυτού

Ευχαριστώ, ο δεκαδάσκαλος αναμένων

Περι νοικοκυροπουσταριών (Ν/Π)

Αγαπητοί..
Μου γεννηθηκε η εξής απορία. Τα νοικοκυροπουσταριά (Ν/Π) ειναι σε θέση να αντιληφθουν την έννοια της λέξης? Θεωρώ ότι αν τους το πεις δεν θα καταλαβουν την έννοια και ουτε οτι τους χαρακτηριζει.
Απόψεις?

Χρήστος

San Gemigniano Ιούνιος 2008