Πέμπτη 3 Ιουνίου 2010

Δεν ξέρω...δεν είμαι από 'δω!

Ήμουν σε μια παραλία, κάτω από ένα δέντρο, και ατένιζα το πέλαγο! Το τελάρο και το καβαλέτο μαζί με τα πινέλα μου, παραδίπλα περίμεναν να ασχοληθώ μαζί τους! Είχα ζωγραφίσει όλον τον πίνακα μες' το μυαλό μου, και ήξερα πως τώρα, σε λίγο, όπου νά'ναι θα να τον αποτυπώσω και στον καμβά. Μα τι σπουδαίος πίνακας που θα γινόταν..το ήξερα, ήμουν απολύτως βέβαιη...αρκεί να μπορούσα να αποσπάσω το βλέμμα μου από το πέλαγο! Και τα λεπτά περνούσαν, και τα λεπτά έγιναν ώρες, και είχε πια αρχίσει να σουρουπώνει. Τώρα, ναι τώρα θα ζωγραφίσω!
Μα πάλι πως γίνεται να χάσω τέτοιο πανέμορφο σούρουπο;
'Οχι ας περιμένω λίγο ακόμα, θα ζωγραφίσω σε λίγο....

_Μήπως ξέρετε που είναι η Ταβέρνα του Μανιώτη; Με ρώτησε ένα ζευγάρι.
-Λυπάμαι, δεν ξέρω, δεν είμαι από 'δω!

Και μετά ξύπνησα, και συνειδητοποίησα ότι ενόσω κοιμόμουν είχε έρθει το καλοκαίρι!
Ας είναι καλό!

Babett


5 σχόλια:

  1. Μπαμπέτ,
    το όνειρο είναι κανονικότατο,από τον χώρο του παράξενου, αλλά η μουσική που ανάρτησες είναι εφιάλτης...
    Πρότεινε στον παραγωγό επίσης, ότι μπορώ να τραγουδήσω και γω το ίδιο αν θέλει, (dolce voce), μια που αυτός που παρασταίνει τον αοιδό είναι τελείως άφωνος
    Επίσης, επειδή υπάρχει ψηφιακό πρόγραμμα που συνθέτει μουσική, κι αυτό μπορεί να αντικαταστήσει τον άνθρωπο που νομίζει ότι είναι συνθέτης εν προκειμένω..

    Βρε Μπαμπέτ, μήπως τελικά ήταν εφιάλτης και σε επηρέασε;
    ΥΓ. Ιδέα για τον αοιδό. Να τον προσλάβουν σε ντοκυμαντέρ Αφρικής και να τον ηχογραφούν άδοντα όταν τους λείπει ήχους από ... μουγκρίσματα

    φιλιά ο δάσκαλος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Α! δάσκαλε η πρότασή σας (ντολτσε βότσε) αναμφίμβολα θα προσέδιδε μια άλλη διάσταση στον εφιάλτ...ε συγνώμη στο άσμα ήθελα να πω!
    Ωστόσο, για λόγους ανεξήγητους...αυτό το άσμα μου φτιάχνει την διάθεση....αλλά και πάλι όπως είπαμε...ΔΕν ξέρωωωω...δεν είμαι από δωωω!
    Babett

    Υ.Γ Εκτός και αν ασυνειδήτως το άσμα με παραπέμπτει σε κάτι πιο παραδοσιακό όπως το
    http://www.youtube.com/watch?v=OIk-L_yxJ28

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Εμένα πάλι η μουσική είναι αυτή που μου δημιουργεί ένα άγχος.Η φωνή είναι από αυτές που ακούμε συχνά στις μέρες μας
    Ελενα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Το μουγκρητό μάλλον εννοείς Έλενα.
    Μπαμπέτ, είδες πως ένας εφιάλτης μετατοπίζει τα αισθητικά κριτήρια;

    περαστικά
    ο δάσκαλος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Η ιστορία σου Μπαμπέτ, μου δημιουργεί την αίσθηση καλοκαιρινής μεσημεριανής ραστώνης με μύγες και ζουζούνια να τριγυρνούν και τζιτζίκια να τραγουδούν, το κύμα σκάει απαλά στην ακτή και το κορίτσι κοιμάται...Και ξαφνικά!!! ένα σμήνος μυγών επιτίθονται στο κορίτσι κι αυτό ξαφνιασμένο, τινάζεται διώχνοντας τις μύγες και φωνάζοντας, δεν είμαι από ΄δω, δεν είμαι από ΄δω. Κι ο τύπος που έχει πλησιάσει με το αυτοκίνητο τζουκ μποξ στη διαπασών παίρνοντας παραμάζωμα το καβαλέτο, εξανίσταται σκούζοντας: Καλά, πώς κάνεις έτσι, ούτε εγώ είμαι από ΄δω!

    Καλό καλοκαίρι!

    Βαντ

    ΑπάντησηΔιαγραφή