Κυριακή 11 Απριλίου 2010

καμιά φορά όλα ξεκινούν τόσο ήρεμα, τόσο ήμερα...




...γι αυτό, δεν είναι απαραίτητο ν ακούσετε πρώτα τον εκκωφαντικό θόρυβο....

όπως στο παρακάτω.......



3 σχόλια:

  1. Ωχ...σαν απειλητικό ακούγεται αυτό...σαν να λέμε...κοιμηθείτε γλυκά γλυκά...για μετά σας έχουμε καμπάνες!!!

    Μπαμπέτ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Η αλήθεια είναι πως δεν είχα καταλάβει ποιος έκανε αυτή την ανάρτηση. Δεν πρόσεξα την ετικέτα.Νόμιζα ότι την έχεις κάνει εσύ Babbet.Τώρα όμως που κατάλαβα οτι είναι από το δάσκαλο και εγώ κάτι σαν έμμεση απειλή το ακούω.
    Οσο για την άσκηση που έκανα την έξυπνη και είπα οτι βατή τη βρίσκω επειδή είχα κάνει μονο κάτι προσχεδιακια τωρα που της βάζω και χρώμα,τα έχ βρει μπαστούνια.
    Γι αυτό λέει ο λαός να βουτάς τη γλώσσα σου στο μυαλό σου πριν πείς καμιά μαλακία (ουπς συγνώμη)ανοησία ήθελα να πώ.
    Ελενα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Άμα την χαρακτήρισες την άσκηση βατή, έπεσα σε μελαγχολία, λέω πάει, έχω χαζέψει και έχω χάσει και κάθε ψίγμα ταλάντου, και ξέσπασα σε λυγμούς και γοερά αναφιλητά και οιμωγές και θρηνωδίες...όταν ξημέρωσε όμως η καινούργια μέρα, είπα...αι, πάει, να δεις που δεν έχει βάλει ακόμα χρώμα η Έλενα δεν έχει φωτίσει, δεν έχει προσπαθήσει να συμβιβάσει τα ασυμβίβαστα...και ένα χαμόγελο αισιοδοξίας ζωγραφίστηκε και πάλι στο- φύση και θέση- μελαγχολικό πρόσωπό μου!!!

    Babett
    Υ.γ. Άμα είχα μυαλό θα την βουτούσα την γλώσσα...αλλά δεν ... μια τέτοια λαμπρή ημέρα που μυαλό ;!

    ΑπάντησηΔιαγραφή