Σάββατο 13 Φεβρουαρίου 2010

Ευρωπαϊκός δυισμός....





Καθ όσον απόκριες (λέμε τώρα), και μια που η όδευση από το σώμα (κορμί ορθότερα) προς το νου είναι, ανοίξτε τέρμα τα ηχεία (και ιδίως τα sub...) (ζήτημα συχνοτήτων και συντονισμού, επιστημονικέζικα)
Ναι , η εμπειρία της έκστασης ακολουθεί κι αυτόν τον δρόμο.... ως και η εμπειρία της ψυχανωδίας το ίδιο δύναται

..για να μην αποξεχνιόμαστε στις ιδεοληψίες του νεοπουριτανισμού της σήμερον....
(αλήθεια, προσφιλή μου τέκνα, από τη μια ο νεοπουριτανισμός κι από την άλλη η "ανεκτική κοινωνία", και ο βομβαρδισμός των τηλε πορνοεικόνων, πώς εξηγείτε την συνύπαρξη;)
Παρακαλώ απαντήσεις στα σχόλια
ευχαριστώ

7 σχόλια:

  1. Τη γκάιντα, το ζουρνά, το νταούλι, τ' ακούς από κοντά' να τα βλέπεις να τ'αγγίζεις' να χτυπάς με τον κόπανο το χοντρό δέρμα του νταουλιού και να σε χτυπάει στο στομάχι.ο ήχος της γκάιντας να διαπερνάει τη ψυχή και το μυαλό' κι αυτή η μικρή ορχήστρα να σε στέλνει κατευθείαν για χορό,χορό της ψυχής
    χωρίς τέλος .Αυτά θυμάμαι και άλλο τι δεν ξέρω παρά μόνο οτι δεν πούλαγαν τίποτα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Φόβος, άγχος, κούραση, ενοχές, ολοήμερο τρέξιμο για τα καθημερινά, καμμία χαρά, γκρίνια και μιζέρια, πανικός ακόμα και για τα μηδαμινά, αυτά εισπράττω από τους συνανθρώπους μου. Καμμία επαφή με το φυσικό περιβάλλον και τη φύση τους, απίστευτη αδιαφορία για το τι συμβαίνει γύρω τους, καμμία ηδονή και καμμία προσμονή ηδονής, εκτός ίσως από την αγορά κάποιου προϊόντος που φαντάζει ότι θα τους εκπληρώσει κάτι από αυτά που δε νοιώθουν.

    Τις πορνοεικόνες λοιπόν, τις βλέπουν κάποια αποσβολωμένα μάτια που είτε τους ικανοποιεί σε κάτι, είτε όχι, δεν έχουν την παραμικρή διάθεση να αντιδράσουν, ούτε αρνητικά, ούτε θετικά, εκτός ίσως από το να κάνουν τις γνωστές κινήσεις με τη χείρα και ουχί με τη χήρα.

    Έτσι λοιπόν, το νεοπουριτανισμό της εποχής μας μπορώ να τον εξηγήσω ως αντίδραση ενός ποντικού, που τον έχουν πιάσει στη φάκα.

    Είμαι άραγε, υπερβολική; Μήπως η κοινωνία μας είναι μία μανιοκαταθληπτική κοινωνία; Και τι θα μπορούσαμε να προτείνουμε ως θεραπεία; Μπορεί ένας φακοπιασμένος ποντικός να σκεφτεί οτιδήποτε, να απολαύσει οτιδήποτε, μπορεί να ακούσει μουσική, να δεί μέσω της τέχνης, να διαβάσει ποίηση;

    Σας φιλώ
    Βαντ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Η Φωτεινή μας παραπέμπει στο παρακάτω site

    http://www.dimosrouva.gr/rouvas/frontend/index.jsp?page=165

    και για τα περαιτέρω μας παρακαλεί να τα συζητήσουμε στο μάθημα.

    Φωτεινή

    Υ.Γ (για την ανάρτηση Βαντ)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. "Φάτε μάτια ψάρια " μου θυμίζει..
    Έπειτα μια χαρά φαίνεται η συνύπαρξη, το ένα τροφοδοτεί το άλλο...γιατί αν η ανεκτικότητα βιωνόταν ως κοινωνική πραγματικότητα, ουδείς θα είχε ανάγκη να παίρνει μάτι τα στημένα τηλεοπτικο-αφισσοπορνό....θα είχε αληθινή σάρκα να αγγίξει, αλλά η ανεκτικότητα ως προς τις ανάγκες και τα ένστικτα ...και την αναζήτηση της ηδονής ακόμα, είναι εκρηκτικό μείγμα , ειδικά για τις κοινωνίες που έχουν απόλυτη ανάγκη να καθυποτάσσουν και να εξουσιάζουν...κυρίως τα ένστικτα! \
    Φάτε μάτια ψάρια λοιπόν...και επιστροφή στο λαγούμι σας...ποντικάκια!

    Πλαγιομετωπικούς ασπασμούς
    Babett
    Y.Γ. Συγνώμη για την καθυστέρηση στην απάντση δάσκαλε, δεν φταίω όμως εγώ...ανάθεμά σε πιπεριά, και πικραναθεμά σε!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό που είχα την τιμή να παρεβρεθώ κατά την νεανική και εφηβική μου ηλικία,σε πολλά λαϊκά πανηγύρια κάποιου νησιώτικου χωριού.Μπόρεσα έτσι να βιώσω απο κοντά την έκσταση που προκαλούσε ο ήχος αυτής της μουσικής,που μιλούσε κατευθείαν στις βαθύτερες καταβολές της ανθρώπινης ύπαρξης, στις ''ρίζες'' που ώντας καταγεγγραμένες στο DNA κάθε παρεβρισκόμενου συντονίζονταν ,αποκτούσαν ρυθμό,και θύμιζαν σε όλους πως ανεξαρτήτως τάξης ,αξιώματος ή φύλου ,όλοι έχουμε κάτι κοινό να μοιραστούμε.Όποιος είχε ανοιχτό το μυαλό και την ψυχή ένιωθε την μαγεία αυτής της ''ιεροτελεστείας''που περνούσε απο γενιά σε γενιά,βοηθώντας να ξεχαστούν οι έγνοιες, να ξεγυμνωθεί η ψυχή και να γίνει ένα με τους γύρω.Το χαμόγελο ερχόταν, μαζί και το κουράγιο για την επόμενη μέρα και έτσι η ψυχή λυτρωνόταν.
    Ίσως είμαι συναισθηματική ,όμως μπροστά στην έκσταση και στην επικοινωνία που αυτού του είδους τα ακούσματα επιφέρουν ,ο συνεχής''βομβαρδισμός΄΄ πορνοταινιών φαντάζει ωσάν φτηνή απομίμηση ,με σκοπό να τέρψει την σάρκα μας,προκειμένου να λυτρώσει δήθεν, την ψυχή μας.
    Δυστυχώς η εποχή μας,μη ώντας ικανή να διατηρήσει εκείνα τα στοιχεία μου ενώνουν κάθε λαό, προσπαθεί να καλύψει την ανάγκη για επικοινωνία ,να ενώσει, με επιφανειακές λύσεις που μιλούν στην γενετείσια ορμή που όλοι διαθέτουμε ως΄΄ζώα''.
    Σ.Πυλαρινού

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Μέ κάλυψε η προ-προλαλήσασα, η πιπεροχτυπημένη Babett.
    Εχω επίσης νά καταθέσω οτι εντελώς ξαφνικά θυμήθηκα τά περί τού "λακωνίζειν"!
    Τό οποίον βεβαίως καμμία σχέση δέν έχει μέ τό ότι εδώ καί μισή ώρα ξεπερνάω τήν ταχύτητα τού φωτός ψάχνοντας τά γράμματα ένα-ένα στό πληκτρολόγειο!
    Αποψη τών "ΕΜΙΝΕΜ"
    http://www.youtube.com/watch?v=LDj8kkVwisY&feature=channel#watch-main-area
    ΛΗΤΑ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Πορνοσκηνές placebo, χαπάκια ψευδαισθήσεων. Αποκαταστούν την αδράνειά μας. Καμιά συνοχή μυαλό και σώμα.
    Πρωί, σε παλιό βαγόνι τρένου, απ'τα Πατήσια ως την Αττική μπήκε μια ορχήστρα έξι ανδρών Σύσσωμοι,έπιασαν ένα βουκολικό ρυθμό.Είχε τέτοια ένταση και συντονισμό που αυτό διαπερνούσε νου και σώμα.΄Οταν τέλειωσαν για να πανε στο επόμενο βαγόνι, χτύπαγα ακόμη το πόδι μου στο πάτωμα. Βγάζω και τους δίνω κέρμα πριν φύγουν. Οι συνεπιβάτες μου όμως όλη αυτή την ώρα έμοιαζαν μαρμαρωμένοι, πως λέμε παγερά αδιάφοροι.
    Αν το αδιάφορο είναι η "ανεκτική κοινωνία" τότε χάνουμε κάθε είδους επαφή. Εκτός και αν δεν τους πήρα πρέφα και το φχαριστήθηκαν μέχρι το μεδούλι χωρίς να το κοινωνήσουν.

    Καλέστα

    ΑπάντησηΔιαγραφή