Παρασκευή 6 Μαρτίου 2009

AΣΚΗΣΗ-ΒΑΣΑΝΙΣΤΗΡΙΟ

Αγαπητοί,

Καλείστε, μετά το μάθημα της Πέμπτη και την ανάλυση του μηχανισμού της "οπτικοποιημένης" ποίησης του Γιαννούλη, να τον καταδείξετε χρησιμοποιώντας ακραιφνώς εικαστικούς όρους στις κάτωθι περιπτώσεις:

1. Φεγγάρια Μαρίνα Θήτα
2. Καράβια Βαντ
3. Αλεπού Ελενα
4. Φανοστάτες Αβάδιστη

Υπενθυμίζω ότι η ανάλυση θα πρέπει να γίνει ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ σε ένα από τα προαναφερόμενα και το ιδανικό θα ήταν να γίνει και στα 4.

Εκ της διαχειρίσεως (που είναι και υπεύθυνη για την αντιγραφή) καλή Τύχη και κουράγιο!

8 σχόλια:

  1. Ήγγικεν η ώρα...

    1. Αλεπού: Το έργο αυτό το χαρακτηρίζει η πολυσημία των εικαστικών μορφών. Η ράχη του αλόγου είναι και ράχη του βουνού ταυτόχρονα. Η ράχη της αλεπούς είναι και ράχη κοιλώματος του εδάφους. Και το κόκκινο έξαρμα του εδάφους καταλήγει σε ένα κόκκινο ποτάμι και τελικά σε αιμοφόρα αγγεία των ζώων! Το στάδιο περαίωσης των μορφών των ζώων τα ανάγει σε σχεδιαστικές σημειώσεις και στη συνέχεια σε χάρτινες ή φασματικές φιγούρες.

    Φανοστάτες: Το έργο αυτό το χαρακτηρίζει το φώς του κυρίως και δευτερευόντως η πολυσημία των μορφών. Λάμπες με μυτερά καπέλα μαγισσών και στιβαρό κορμό φανοστατών, στέκονται πάνω και ταυτόχρονα βρίσκονται μέσα σε ένα σύννεφο.
    Κανένας δεν δίνει το φως του σε κανένα, ούτε οι λαμπτήρες στο σύννεφο, ούτε το σύννεφο στους λαμπτήρες, κι ενώ το σύννεφο και οι λαμπτήρες βρίσκονται σε επαφή εντούτοις δεν αγγίζονται. "Έτσι ακίνητες ίσως να μη μας πάρει χαμπάρι ο θάνατος, ίσως να ζήσουμε αιώνια". Και μάλλον αυτό οφείλεται στο φως. Στο σύννεφο το φως είναι γαλαζοπράσινο. Τα λευκά στα φώτα των φανοστατών κινούνται ανάμεσα στα κοκκινοπορτοκαλιά και κοκκινοβιολέ, ενώ μόνο το φως του πρώτου φανοστάτη έχει πρασινογάλαζο μέσα, που καθώς είναι σε πρώτο πλάνο δημιουργεί ανατροπή σε σχέση με τα πιό ζεστά φώτα των πίσω φανοστατών.

    Φεγγάρια Μαρίνας: Τα έργα αυτά τα χαρακτηρίζει ο χρόνος, που καταγράφεται μέσω του χρώματος, ακολουθεί η κίνηση των γραμμών και η πολυσημία των μορφών.
    Όλα κινούνται και ταυτόχρονα φαίνονται ακίνητα στο άπειρο διάστημα. Εκεί που λέω, εδώ κοντά μου είναι το φεγγάρι, θα το πιάσω και μόλις κάνω να το πιάσω, έρχεται ο χρόνος και με πετάει πίσω, με απομακρύνει σ΄εναν διαστημικό χώρο.
    Που οφείλεται αυτή η αίσθηση; Το μόνο που μπορώ να αναγνώσω είναι ότι έχω (ο θεατής έχει) δύο θέσεις παρατήρησης ταυτόχρονα. Από τη μία βρίσκομαι στο έδαφος και κοιτάω την ακτή και το φεγγάρι και από την άλλη βρίσκομαι ψηλά, πετάω πάνω απο τις μορφές τους. Όμως ποιά είναι τα εικαστικά στοιχεία που δημιουργούν αυτή την αίσθηση;
    Αυτά που μπορώ να αναγνωρίσω είναι ότι η καμπύλη του φεγγαριού βρίσκεται στην άνω άκρη του κάδρου και σε κάποια έργα βγαίνει και έξω απο τα όρια και ότι το χρώμα είναι δουλεμένο στο επίπεδο και στο χώρο ταυτόχρονα!
    Διασταυρούμενες γραφές δημιουργούν την αίσθηση της κίνησης.
    Τα νησιά είναι και φίδια και χέρια, τα κάδρα είναι κομμάτια προσώπων, γραμμές ενώνουν κομμάτια γής και δημιουργούν την αίσθηση ενός γρήγορου δαγκώματος και απότομης απομάκρυνσης.

    ...και ρώτησε ο θεός "Θα πεθάνω γιατρέ μου;"

    Βαντ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Έλενα

    Στην άσκηση Άλογο- Αλεπού η Έλενα ζωγράφισε ως υπόβαθρο (φόντο) του έργου μια εξοχή ως φυσικό χώρο, όπου κανείς αναμένει να συναντήσει τα εν λόγω ζωντανά.

    Η αναπαράσταση του υπόβαθρου ακολουθεί λίγο ως πολύ «συμβατική» προσέγγιση με συμβατούς κώδικες, γραμμών, μορφών, χρωμάτων φωτισμού.

    Η αποσύνδεση (συντριβή εν προκειμένω) της προφανούς σχέσης της μορφής (εξοχή με τα 2 ζωντανά) με το προφανές ή συμβατικό νοηματικό περιεχόμενο μιας βουκολικής σκηνής, επισυμβαίνει με την αιφνιδιαστική (έως θρασυτάτη) αναπαράσταση των ζωντανών μέσω της συμβολοποίησης τους με την χρήση 2 απλών και πρωτόλειων γραμμικών σκίτσων, που επικάθονται επί του, συναρτούμενου το φυσικό γεγονός, φόντου.

    Η σύνδεση της μορφής με το νοηματικό περιεχόμενο επιτυγχάνεται μέσω του γεγονότος ότι τα 2 σκίτσα συνιστούν μία επαρκώς τεκμηριωμένη και αυτόνομη δική τους πραγματικότητα. Η τεκμηρίωση της πραγματικότητας τους προκύπτει από 2 στοιχεία:

    1. Ενώ τα σκίτσα είναι διαφανή ως προς το φόντο και το αφήνουν να φαίνεται, δεν είναι διαφανή μεταξύ τους. (Ακολουθούν το δικό τους φυσικό γεγονός)
    2. Το μέγεθος της σύνθεσης των 2 σκίτσων που καταλαμβάνει σχεδόν όλο το διαθέσιμο χώρο και είναι εκτός κλίμακας του φόντου, αφενός επιβάλει την παρουσία της επί του φόντου και αφετέρου αποσυσχετίζεται από αυτόν.

    Η ικανώς σφοδρή ρήξη μεταξύ φόντου και θέματος μετατοπίζει το έργο από την κατ’ αίσθηση αντίληψη των πραγμάτων στο χώρο του σχολιασμού μέσω του νοηματικού περιεχομένου

    Μαρίνα

    Α. Φεγγάρι διαστημόπλοιο

    Η διάρρηξη του προφανούς επιτυγχάνεται μέσω της παραμόρφωσης του σχήματος του φεγγαριού προς τεχνούργημα.
    Η νέα νοηματική πραγματικότητα συντίθεται από τις αφαιρετικέ εικαστικές δομές εν είδει σκάλας, ακτίνας που συνδέουν το τεχνούργημα με το έδαφος φέρνοντας το να συσχετισθεί και να αλληλεπιδράσει με αυτό

    Β. Αποδέλοιπα Φεγγάρια

    Η διάσπαση επιτυγχάνεται μέσω του ζωντανομορφισμού των νησιών. Η ανασύνθεση του νοηματικού περιεχομένου μέσω της σύζευξης του φεγγαριού με τα υποκείμενα δια μέσου της χρήσης κοινού χρώματος μεταξύ τους

    ΧΓ

    ΥΓ Ελπιζω να προλαβω και τα αποδέλοιπα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Φανομάγισσες Αβάδιστης κυράς
    Η διάσπαση επιτυγχάνεται μέσω του ανθρωπομορφισμού του άνω μέρους των φανοστατών. Αναγνωρίζοντας το πάνω μέρος ως καπέλο μάγισσας (όπως το έχουμε δει πολλές φορές σε κινηματογραφικές ταινίες) αποδίδουμε και στον υπόλοιπο φανοστάτη χαρακτηριστικά φιγούρας μάγισσας. Η ανασύνθεση του νοηματικού περιεγχομένου επιτυγχάνεται μέσω του περιρρέοντος φωτισμού όπου αποδίδει και πάλι στους φανοστάτες το νοηματικό τους περιεγχόμενο.
    Αλεπού Ελενας ή Ελενα η αλεπού;
    Η διάσπαση προέρχεται από τις δυο, ξεκάθαρα, διαφορετικές γραφές.
    Σκίτσα ζώων και μάλιστα το ένα μέσα στο άλλο, απεικόνιση τοπίου με χρώμα.
    Η επανασύνδεση επιτυγχάνεται μέσω του χρώματος. Εδώ το πορτοκαλί χρώμα δίνει σάρκα στην αλεπού ενώ τα πιο ψυχρά δίνουν σάρκα στο άλογο και βοηθούν μέσω του ψυχρού - θερμού, να αποκατασταθεί η δημιουργία πολλαπλών επιπέδων. Τοπίο, άλογο, αλεπού.
    Για τα έργα της Μαρίνας και της Βαντ, δυσκολεύομαι το ομολογώ καθως είναι πιο αφαιρετικά.

    Υ.Γ. Παράκκλιση. Μπορεί κάποιος να τα τυπώσει όλα εις διπλούν διότι δεν διαθέτω πρίντερ? !
    Ευχαριστώ εκ των προταίρων
    Μπαμπέτ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Άλογο και αλεπού.(Έλενα)
    Το έργο αυτό ξεκινά αποδίδοντας μια ακαδημαϊκού τύπου προσέγγιση,με συγκεκριμένες αναγνωρίσιμες μορφές (φύση-ζώα).Όμως εκεί που αναγνωρίζεις τι είναι η κάθε μορφή ,έρχεται ξαφνικά ως 'εξ'αίφνης στοιχείο για να προκαλέσει τη διάσπαση η διαφάνειά τους.Το άλογο αν και 'αέρινο ' κλείνει μέσα του κάτι απο τον τον όγκο ,τη συμπαγή διάσταση του βουνού,μοιράζεται τα αιμοφόρα αγγεία του ώς 'ποτάμι'και εμβολίζεται απο την αλεπού που διαθέτει τη ίδια διαφάνεια, εξίσου. Τα σχηματικά όρια ενώνονται, το μυαλό τροφοδοτείται με καινούργιες εικόνες και ο μύθος ξεκινά.Η επανασύνδεση γίνεται μέσω των ξεκάθαρα διατυπωμένων μορφών (άλογο-αλεπού-βουνό).

    Καράβια.(Βαντ)

    Εδώ η διάσπαση και κατα συνέπεια ο αιφνιδιασμός του μυαλού προέρχεται απο τους κώδικες σχημάτων, γραμμών και φωτός που συνδυάζονται αρμονικά και με ιδιαίτερο ρυθμό σε κάθε μία απόδοση .Η σχημάτική απεικόνιση των καραβιών και η τοποθέτησή τους μέσα σε κάθε έργο συμβάλλουν στην επανασύνδεση ,χωρίς όμως να τα καθορίζουν ξένα ως προς το σύνολο αφού υπόκεινται στους ίδιους ρυθμούς γραμμών κάθε φορά.Οι συγκεκριμένες μορφές ενσωματώνονται μέσα στις αφηρημένες κρατώντας παράλληλα την ταυτότητά τους ,αλλά και οδηγώντας το μυαλό μας σε συνειρμούς (π.χ. κουδουνίστρες )μέσω του κώδικα των γραμμών τους.

    Φανάρια (Αβάδιστη)
    Το ΄μαγικό φως 'που διαπερνά το σκοτάδι και που προέρχεται απο αυτόφωτα και συγκεκριμένα σχήματα οδηγούν στην επανασύνδεση με το πραγματικό στοιχείο,ότι δηλαδή πρόκειται για φανάρια.Εντούτοις η διάσπαση που προκαλείται απο την απόδοση του σκέπαστρου των φαναριών ως καπέλου είναι τόσο δυνατή που σε κάνει να παραβλέπεις πολυ εύκολα την πραγματικότητα και να αντικρύζεις μια ομάδα απο ανθρωπόμορφες φιγούρες-'μάγισσες'σε μια πορεία προς τον παρατηρητή.

    Σ.Πυλαρινού

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Υ.Γ Συμπληρώνω για τα Φεγγάρια ότι η αίσθηση ότι αυτά τα έργα έχουν βάθος αλλά δεν έχουν κι όλας, οφείλεται στην κατεύθυνση της πινελιάς. Δηλαδή ενώ το χρώμα δομείται έτσι ώστε να δίνει βάθος, η κατεύθυνση της πινελιάς ανατρέπει αυτή τη δομή και δημιουργεί άλλη επιπρόσθετη.

    Βαντ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. ΦΑΝΟΣΤΑΤΕΣ
    Η αποσυνάρτηση τής μορφής καί τού περιεχομένου
    επιτυγχάνεται μέ
    1.Τήν φόρμα τών καλυμμάτων τών φανοστατών πού
    παραπέμπουν σέ καπέλλα μαγισσών.
    2.Τό φώς τών λαμπτήρων πού δέν φωτίζουν τόν
    περιβάλλοντα χώρο.
    3.Τό μυστηριακό φώς πού έρχεται από τό βάθος
    πού ισχυροποιεί τήν ομαδοποίηση καί τόν ανθρωπομορφισμό.
    Η επανάκαμψη τής συνάρτησης επιτυγχάνεται μέ
    1.Τό σχήμα τών λαμπτήρων καί τών στύλων πού
    είναι ρεαλιστικό.
    2.Τό "βάρος" στό κάτω μέρος τού έργου πού
    "προσγειώνει" τόν θεατή.
    ΛΗΤΑ ΓΕΩ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Έλενα-Άλογο και αλεπού

    Στον πίνακα η Έλενα μας παρουσιάζει ενα ακαδημαίκο τοπίο που διασπάτε απο μια διαφορετική γραφή.
    (Την γραφή δυο ζωών)
    Η διάσπαση ειναι ακόμα μεγαλύτερη διότι τα δυο ζώα εισέρχονται το ενα μέσα στο αλλο λώγου της διαφάνειας τους.
    Η επανασύνδεση επιτυγχάνεται μέσω του χρώματος του τοπίου ως προς τα ζώα.
    Τα ζώα αποκτούν σάρκα, ικανή για να δεχτούμε οτι ανήκουν στο τοπίο.

    Αβάδιστη-Φανάρια

    Βλέποντας τον πίνακα αισθάνομαι ορδή απο μάγισσες να με πλησιάζουν.
    Η διάσπαση επιτυχάνεται μέσω των αυτόφωτων φανοστατών, που ο εγκεφαλός μας λογου φόρμας τα κατατάσει σε καπέλα μαγισσών.
    Σ' αυτο βοηθάει η περιβάλλουσα ατμόσφαιρα του πίνακα (μυστήριο φώς).
    Η επανασύνδεση επιτυνχάνεται οταν το βλέμα μας συλλάβει οτι οι λαμπτήρες και οι στύλοι ειναι ζωγραφισμένοι με ακαδημαικό τρόπο.

    θοδωρής

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Φεγγάρια Μαρίνα Θήτα

    Σκέφτομαι… αν δεν ήξερα ότι είναι φεγγάρια τι θα έβλεπα;
    Αυτό που βλέπω είναι αναβρασμός, είμαι μέσα στη γη σε μια σκηνή από τη δημιουργία του κόσμου. Σκέφτομαι τα ηφαίστεια, τεκτονικές πλάκες, μάγμα που κινείται κάτω από τα πόδια μας.
    Αλλά ταυτόχρονα είμαι και έξω γιατί βλέπω το φεγγάρι, αυτό το αναγνωρίζω. Τα υπόλοιπα είναι που με κάνουν να αμφιβάλλω. Είναι η ρευστότητα του περιβάλλοντος που με αποσυντονίζει δεν υπάρχει γη για να πατήσεις και να ατενίσεις το φεγγάρι.

    Αλεπού Ελενα

    Αναγνωρίσιμα περιγράμματα με οδηγούν στις μορφές του αλόγου και της αλεπούς. Είναι σαφές. Αυτό που μου τινάζει την αντίληψη στον αέρα είναι το άυλο των σωμάτων, η εισβολή του ενός περιγράμματος στην επικράτεια του άλλου, η απόλυτη διαφάνειά τους που μου επιτρέπει να ρίχνω μια ματιά στο βάθος, όπου στο βάθος τι; Στο βάθος κήπος. Μια ονειρική πεδιάδα που με μπερδεύει περαιτέρω αλλά τουλάχιστον το ευχαριστιέμαι.

    Bαντ

    Εδώ σε θέλω μάστορα... κι ας μην είναι αυτό ακραιφνής εικαστικός όρος.
    Τα γραφικά είναι αυτά που απο-δομούν το χώρο. Δεν υφίσταται χώρος -τουλάχιστον έτσι όπως τον αντιλαμβάνομαι στην πραγματικότητα- με οδηγούν στην πλήρη διάλυση δεν έχω σημείο αναφοράς παρά μόνο το αντικείμενο που πρωταγωνιστεί (τα καράβια εν προκειμένω) αλλά και πάλι αυτό πλέει μέσα σε ένα ανοίκειο στην αντίληψή μου περιβάλλον. Ενίοτε χάνεται μέσα σε αυτό κι εκεί δεν αναγνωρίζω πια τίποτα, είναι η πλήρης διάλυση.

    Αβάδιστη

    ΑπάντησηΔιαγραφή