Κι όπως λοιπόν εξελαύνει ο χρόνος, θυμάμαι ότι η ιστορία των ευχών, ξεκίνησε με την συγκέντρωση που είχε οργανώσει η Θάλεια όταν ακόμα ήσασταν πρωτάκια.Αργότερα, πάντοτε φροντίζατε για τα σχετικά, ωσότου φθάσαμε στο παρελθόν έτος, οπότε και τα λησμονήσατε.
Να όμως που φέτος επανήλθατε !
Πολύ ωραία, εξαιρετικά, θα έλεγα.
Ασφαλώς, χρειάστηκε το μέιλ της Έλενας ή της Μπαμπέτ, (υποθέτω, αφού αυτές και μόνον θυμήθηκαν εγκαίρως) για να ενεργοποιηθείτε!
Διότι, ανάμεσα στα άλλα, ΤΟΜΑΡΑΚΙΑ, τα γενέθλιά μου δεν είναι την 1η Ιουνίου !
Και κείνο που με απασχολεί, δεν είναι ασφαλώς, ή έλλειψη τούρτας ή ευχών, αλλά η διαφοροποίηση της συμπεριφοράς σας.
Ακολουθεί λοιπόν η άσκηση..
Άσκηση:
Να ερμηνεύσετε την μεταβολή στη συμπεριφορά σας, καταθέτοντας την άποψή σας, 1. τόσο για το άτομό σας, 2. όσο και για την ομάδα σας
Υπόδειξη: Καλό είναι, να ανατρέξετε στις σημειώσεις σας για τα μαθήματα περί Α) τμήμα και μέρος Β) το μέρος και το όλον
Θα πρέπει να απαντήσετε με σχόλιο στην παρούσα ανάρτηση, το πολύ έως τα μεσάνυχτα της Κυριακής 7 Ιουνίου
ΥΓ 1. Και για να μην την εκλάβουν οι καλοθελητές ως απειλή, άπαντες γνωρίζουν, πως εσείς κατέχετε επαρκώς ότι βάσει της αρχής της ελευθέρας βουλήσεως (Decart), έχετε την δυνατότητα να μην απαντήσετε (με την γνωστή συνέπεια -τι στο καλό, .....ελεύθεροι άνθρωποι είστε...)
ΥΓ 2. Ευχαριστώ για τις ανεπίκαιρες ευχές σας, ο Παμμέγιστος Θεός να σας έχει καλά και η Παναγιά να σας φυλάγει από τα άσχημα συναπαντήματα . Επίσης, οι Τρεις Ιεράρχες να σας φωτίζουν ! (των οποίων το απολυτίκιο κατέχω μεν, αλλά αποφεύγω να σας το ψάλλω για τους γνωστούς λόγους της dolce voce)
ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΜΑ ΔΙΑΦΟΡΠΟΙΗΣΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑΣ ΣΤΗΝ ΟΜΑΔΑ
ΑπάντησηΔιαγραφήΕκείνος ξέχασε τα γενέθλιά σας. Εσείς:
Α. Αδιαφορείτε
Β. Του το θυμίζετε ειρωνικά
Γ. Βρίσκετε ευκαιρία για καυγά
Αν έχετε απαντήσει
Α. Είστε αποφασιστική και ειλικρινής και όταν τα πράγματα δεν πάνε καλά στη σχέση σας αντιμετωπίζετε το χωρισμό χωρίς υπεκφυγές. Ξέρετε τι θέλετε από έναν σύντροφο και δεν κάνετε συμβιβασμούς. Προσπαθήστε όμως να κατανοήσετε και την άποψη του άλλου μερικές φορές.
Β. Είστε μάλλον αναποφάσιστος τύπος και δεν σας αρέσει να είστε εσείς που θα δώσετε τη χαριστική βολή στη σχέση. Προτιμάτε να υποκρίνεστε ότι όλα πάνε καλά ακόμη κι αν αυτό δεν αληθεύει. Λίγη αυτοκριτική και περισσότερη ειλικρίνεια θα βοηθούσε τις σχέσεις σας γενικότερα.
Γ. Είστε ανασφαλής χαρακτήρας και δύσκολα αναλαμβάνετε τις ευθύνες σας. Ακόμα κι όταν ξέρετε ότι η σχέση σας δεν πηγαίνει άλλο, προτιμάτε να αφήσετε την πρωτοβουλία σε εκείνον. Στη ζωή όμως χρειάζεται περισσότερο θάρρος για να αποκτήσετε αυτά που επιθυμείτε και δικαιούστε.
Σε ότι αφορά το άτομό μου, είμαι της γνώμης ότι όταν συζητάς για τη σχέση σου, σημαίνει ότι δεν έχεις πια σχέση.
Συγχαρητήρια στην Αβάδιστη που συνεπής καθ όλα, έσπευσε να απαντήσει !
ΑπάντησηΔιαγραφήΟΜΩΣ !
Α. Είναι εκτός θέματος ολοσχερώς.
Διότι ασφαλώς το κείμενό της είναι υπέροχο για το περιοδικό ...δάκρυα μεσ την άνοιξη... , και ειδικώς για την στήλη ...η φίλη σας η Σούλα σας απαντά ευθέως και όχι εις την ζούλα.... , αλλά, η ευφυής νέα Αβάδιστη θα πρέπει να κατανοήσει ότι πρόκειται οπωσδήποτε για άλλου τύπου σχέση (απορώ κι όλας που της διαφεύγει το γεγονός).
Ελπίζω εν τέλει, ότι η απάντησή της ευρίσκεται στην περιοχή των γελαστικών και περιπαικτικών της προθέσεων. Αν παρ ελπίδα δεν συμβαίνει το προηγούμενο, παρακαλώ να με ενημερώσει, για να την ...ενημερώσω.
Β. Και πάλι την ευχαριστώ για την απάντηση, αλλά η ίδια, η Λήτα καθώς και οι φιλοξενούμενοι εξαιρούνται, αφού υποχρεούνται να απαντήσουν, μόνον όσοι έχουν συμπληρώσει τουλάχιστον 6 χρόνια στην ομάδα των Αρχαίων και όχι οι φρέσκιοι και οι ολόφρεσκιοι
Ευχαριστώ
Ο δάσκαλος
Συμπλήρωμα της αναρτήσεως:
ΑπάντησηΔιαγραφήη άσκηση έχει δύο σκέλη και μόλις συμπληρωθούν οι απαντήσεις, θα ενημερωθείτε και για το δεύτερο
Συμπλήρωμα για το σχόλιό μου:
θεώρησα πως ήταν φανερό ότι δεν ζητούσα απάντηση από τους νεώτερους αφού αναφερόμουν στην προϊστορία (7 έτη πριν). Στην ίδια κατεύθυνση ασφαλώς συνέδραμαν και οι δύο φωτό
Δάσκαλε, λόγω του ιδιαίτερου επαγγελματικού και οικογενειακού φόρτου και υπο το πρίσμα της σοβαρότητος της άσκησης, αιτούμαι την παράταση της προθεσμίας, ευελπιστώντας οτι θα αποκτησω τον απαιτουμενο χωροχρόνο στις φιλοξενες πολυθρόνες της Turk Hava Yollari.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ για την κατανόηση
Απαντώ στην άσκηση αν και θα μπορούσα να εξαιρεθώ ως μονάδα εφόσον θυμήθηκα τα γενέθλια, Ως μέλος της ομάδας όμως μπαίνω στον ίδιο παρανομαστή ο οποίος δεν είναι ποιος θυμήθηκε και ποιός ξέχασε τα γενέθλια, αλλά γιατί όλη η ομάδα δεν είχε την έγνοια να δώσει στο τελευταίο μάθημα - που πάντα συμπίπτει χρονικά (μερικές ημέρες πριν μερικές ημέρες μετά από τα γενέθλια του δασκάλου) - τον τόνο που έδινε τα προηγούμενα χρόνια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠέρισυ η παράσταση με είχε απομακρύνει τόσο από τα μαθήματα και την ομ΄δα ώστε δεν είχα καν αντιληφθεί πως δεν είχε οργανωθεί κάτι στο τελευταίο μάθημα. το θεωρούσα μάλιστα τόσο δεδομένο ώστε...το έμαθα από την ανάρτηση του δασκάλου ότι τον είχαμε ξεχάσει πέρισυ.
το ίδιο δεδομένο το θεώρησα και φέτος, ώστε δεν μπήκα καν στην διαδικασία να υπενθυμίσω ή απλώς να ελέγξω αν το θυμούνται όλοι. Ενώ στην πραγματικότητα αυτό που όφειλα να κάνω, είναι να ρωτήσω: Φέτος που θα λείπει ο Γιάννης στην Ρόδο, ποιός θα φέρει την τούρτα; Με λίγα λόγια αδράνησα ανεξάρτητα από την όποια αιτιολόγιση.
Νομίζω πως αυτό που συνέβη εκφράζει την στάση-λειτουργία της ομάδας συνολικά. '
Συνήθως ο δάσκαλος μα αναθέτει κάτι και εμείς ανταποκρινόμαστε με μεγάλη καθυστέρηση στα όρια της προθεσμίας.
Για τα ελάχιστα πράγματα που επαφείονται σε δική μας πρωτοβουλία, συνήθως την ευθύνη την αναλαμβάνουν ένα δυο άτομα και καθώς ο καθένας διακρίνεται για την υπευθυνότητά του ...όλοι μας έχουμε την αίσθηση ότι θα βγούμε συνολικά ασπροπρόσωποι και επαναπαυόμαστε. Στην προκειμένη περίπτωση ο Γιάννης που αναλάμβανε πάντα την τούρτα, ή η Ελενα που το είχε πάντα κατά νου να φερει το κατιτίς της, και οργάνωνε το τι θα φέρει ο καθένας.
Φέτος έκαστος εκ των προ αναφερομένων είχε το προσωπικό του μπλέξιμο...και αδρανήσαμε συνολικά. Αλλά πάντα κάποιος από την ομάδα έχει να επιλύσει ή να δώσει προτεραιότητα σε προσωπικό του θέμα και κάπως έτσι πάντα αδρανούμε..το οποίο σημαίνει πως αντί το σύνολο να ωθεί προς μια κατεύθυνση το μέρος, είναι το μέρος αυτό που καθορίζει την λειτουργία του συνόλου. Είτε με την μορφή ώθησης - Δάσκαλος προς ομάδα,
είτε με την μορφή τροχοπέδης - Ατομική ανάσχεση - συλλογική αδράνεια.
Παραγνωριστήκαμε, θα μπορούσατε να έχετε σκεφτεί δάσκαλε. Ομως Δεν είναι ότι θεωρούμε δεδομένη την σχέση μας μαζί σας. ΙΣως να θεωρούμε δεδομε΄νο , πως ότι συνεπάγεται αυτή η σχέση, θα εκδηλώνεται επιτυχώς , σε όποια έκφανση, αφού "κάποιος" θα επιληφθεί..και αφού ο "κάποιος είναι μέλος της ομάδας, τοτε και η ομάδα στο σύνολό της θα λειτουργήσει επιτυχώς.
Φέτος προφανώς δεν υπήρξε αυτός ο "κάποιος¨και ζητώ συγνώμη από την ομάδα διότι θα μπορούσα να ήμουν εγώ αυτή που θα το υπενθύμιζε εγκαίρως σε όλους. Από την άλλη όμως, αισιοδοξώ, πως δεν θα ξαναχρειαστεί ο "κάποιος" και θα καταφέρουμε να αντιληφθούμε πως λειτουργεί μια συλλογικότητα και να να λειτουργήσουμε ως τέτοια. Αν δεν συμβεί τώρα, δεν θα συμβεί ποτέ.
[Δάσκαλε, τόσα όριά σας έχουμε εξαντλήσει..υπομονής, χρόνου κλπ...δώστε μας μια ακόμη "παράταση". Παρακαλώ σας, ως Μπαμπέτ, ως άνθρωπος και ως Ρασπουτάν μεγίστη]
Σοβαρεύοντας και συνοψίζοντας, δεν πιστεύω δάσκαλε πως πρόκειται για αλλαγή στάσης απέναντι στο πρόσωπό σας, αλλά για μια σειρά συγκυριών που έφερε για άλλη μια φορά στην επιφάνεια την βασική δυσλειτουργία της ομάδας.
Δάσκαλε,πιστεύω ότι όπως ήδη επεσήμανε η Μπαμπέτ δεν πρόκειται για κάποια μεταβολή της συλλογικής στάσης (όσον αφορά την ομάδα) απέναντι σας.Συμφωνώ ότι ήταν θέμα δυσλειτουργίας, γιατί μιάς και ήμασταν ανίκανοι να συννενοηθούμε και να θυμήσουμε ο ένας στον άλλο κάτι απλό αλλά σημαντικό,πως θα μπορέσουμε να οργανωθούμε σε άλλα ;
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσον αφορά το άτομό μου, αναλαμβάνω την ευθύνη του λάθους μου, που προτίμησα την ευχετήρια ανάρτηση ,άντι ενός προσωπικού τηλεφώνου (μιάς και το βράδυ της Κυριακής ήταν πολύ αργά όταν θυμήθηκα τα γενέθλιά σας).Επίσης ζητώ συγνώμη απο την ομάδα ,γιατί δεν πήρα την πρωτοβουλία ανάρτησης καθότι θεώρησα πως θα έπρεπε να επικοινωνήσουμε πρώτα.Την επόμενη μέρα γυρίζοντας απο τη δουλειά βρήκα την ανάρτηση και απλά ευχήθηκα .Θέλω να πιστεύω πως στο μέλλον θα είμαστε όλοι (δε βγάζω την ουρά μου απέξω)λίγο πιο οργανωμένοι,συγκροτημένοι,ενωμένοι και σε εγρήγορση για ότι άλλο προκύψει.Θα ήθελα να επικοινωνούμε περισσότερο μεταξύ μας ,άλλωστε έχουμε αποδείξει στο παρελθόν ότι μπορούμε και είμαστε ομάδα.
Δάσκαλε,για μια ακόμη φορά συγχωρήστε μας(ελπίζω να έχετε ακόμη την υπομονή)και εύχομαι αυτή η αμέλειά μας να είναι το έναυσμα ,ώστε να αποφύγουμε λάθη παρόμοια ή και πολύ σοβαρότερα στο μέλλον .
Σ.Πυλαρινού
Στέλλα, ευχαριστώ,
ΑπάντησηΔιαγραφήΑΛΛΑ, το ζήτημα δεν έγκειται σ αυτές καθ αυτές τις ευχές και τις τούρτες !
Στην υπόσταση και στην λειτουργία της ομάδας σας αναφερόμουν.
Να το θέσω αλλιώς, πρόκειται για την οντολογία της ομάδας (αργότερα, αν προχωρήσει το ζήτημα και για την τελεολογία της)
ο δάσκαλος
Αποστέλλω μύνημα εκ μέρους της Βαντ, καθώς ο υπολογιστής της την πρόδωσε! Κατόπιν αιτήσεως στον δάσκαλο λαμβάνει και αυτή παράταση προθεσμίας μέχρι να επισκευάσει το πι σι της.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣας ασπάζομαι,
Μπαμπέτ
Καλησπέρα Δάσκαλε,καλησπέρα σε όλους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαθόσον και εγώ θα μπορούσα ίσως να εξαιρεθώ απαντώ στην άσκηση γιατι νομίζω ότι δεν έχω καμιά δικαιολογία γιατί δεν σκέφτηκα έστω και αργά το βράδυ να στείλω ένα mail σε όλους αλλά λειτούργησα ατομικά.Αυτό μάλλον αποδεικνύει οτι ακόμα δεν έχει γίνει βίωμα μου η λειτουργία της ομάδας.
Η αλήθεια είναι πως σαν ομάδα βρισκόμεστε σε μια πολύ δύσκολη καμπή και θα πρέπει τώρα να αποδείξουμε πως μπορούμε να συνεχίσουμε να είμαστε μέλη αυτής.
Η γνώμη μου για το περιστατικό είναι πως η κηθημερινότητά μας μας αποροφά περισσότερο ίσως από όσο θα έπρεπε και ξεχνάμε τα σημαντικά.
Και το σημαντικό στην προκειμένη περίπτωση δεν είναι όπως λέει και ο δάσκαλος οι τούρτες και οι ευχές αλλά αυτή καθάυτή η σκέψη μας για το Δάσκαλο και κατ΄επέκταση για την ομάδα.
Νομίζω πως αν υπήρχε ο κοινός χώρος που λέγαμε να νοικιάσουμε θα βλεπόμαστε περισσότερο και θα αλληλεπιδρούσαμε καλλίτερα. .
Πιστεύω πως ναι εχει αλλάξει η συμπεριφορά μας από τις πρώτες χρονιές αλλά η αλλαγή αυτή είναι προς το καλλίτερο.
Στην αρχή (μιλάω προσωπικά)το ενδιαφέρον μου ήταν μόνο και μόνο η γνώση και γιαυτό εντάχθηκα και στην ομάδα.Η προσοχή μου ήταν στραμένη μόνο προς το Δάσκαλο και μόνο για την ιδιότητα του αυτή.Αν τότε για κάποιο λόγο διαλυόταν η ομάδα θα λυπόμουνα γιατί θα έχανα την ευκαιρία για περαιτέρω γνώση και τίποτα παρα πάνω.Η σχέση μου με τους άλλους μου ήταν αδιάφορη και αισθανόμουνα και λίγο παρείσακτη σε αυτή την παρέα.
Περνώντας όμως τα χρόνια κατάλαβα ότι η γνώση είναι καλή αλλά υπάρχουν και πολλά άλλα (ίσως άλλη φορά δοθεί η ευκαιρία να τα αναλύσουμε ,ο καθένας ξεχωριστά )που παίρνω από το Δάσκαλο και από όλη την ομάδα.
Για το λόγο αυτό μου είναι αδιανότηο να σκεφτώ πως αυτή η ομάδα θα διαλυθεί.
Σκέπτομαι πως είναι κάτι σαν το γάμο από έρωτα.Στην αρχή είσαι ενθουσιασμένος θυμάσαι όλους τις επετίους ,βάζεις σέξυ εσώρουχα και διοργανώνεις ρομαντικά γεύματα με κεριά. Οσο ο χρόνος περνάει αυτά ελλατώνονται αλλά αντικαθίστανται από άλλα συναισθήματα και πράξεις πολύ πιο βαθιά.Η καθημερινότητα και η συνήθεια δεν σε αφήνει να καταλάβεις πως ο χρόνος περνάει και πόσο σημαντικό είναι το άτομο που έχεις δίπλα σου. Αυτό όμως δεν αλλάζει το βάθος των συναισθημάτων σου.
Γιαυτό Δάσκαλε και εγώ συμφωνώ μα τη Μπαμπέτ στο ότι δεν νομίζω πως άλλαξε η συμπεριφορά μας απεναντι σας αλλά συγκυρίες βοήθησαν στο να ξεχαστούν τα γενέθλιά σας.
Χρειαζόμαστε λίγο χρόνο ακόμη και θα οργανωθούμε καλλίτερα σαν ομάδα.
Ελενα.
Το σχόλιο της Φωτεινής θα το δούμε αργοτερα μια και επικοινώνησε με το δάσκαλο και πήρε προθεσμία λόγω της δυσκολίας που έχει με την ιντερνετική αλληλογραφία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕλενα.
Τα έχω παίξει!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜια ώρα έγραφα και όταν πήγα να το δημοσιεύσω αρνήθηκε και δεν βρίσκω πουθενά το κείμενό μου
Θάλεια
Άλλη μία ώρα γαι να ξανασκεφτώ και να ξαναγράψω και πάλι τίποτε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜήπως πρέπει να τα γράφω στο Word και να κάνω copy-paste?
Είμαι απελπισμένη
Θάλεια
Δεν νομίζω ότι μπορείς το σχόλιο να το κάνεις κόπυ πειστ από το γουορντ... αν δεν γίνεται αλλιώς στείλε την απάντησή σου με μειλ για να είσαι εντός προθεσμίας...ή πάρε τηλ τον δάσκαλο και θα δούμε τι θα κάνουμε
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα σε όλους
Αν ήμουν ποιητής ,ίσως ήθελα να γίνω ζωγράφος , αν ήμουν μουσικός μπορεί να ήθελα να γίνω γλύπτης ,αν ήμουν θεός όμως θα ήθελα να γίνω θνητός;
ΑπάντησηΔιαγραφήΜια θεία μετάληψη δεν σε κάνει άγιο πολύ περισότερο και θεό.Γιατί η άρνηση τότε ,να έχεις την ευκαιρία να μείνεις αιώνιος και να την περιφρονείς ; Μήπως λείπει η πίστη;
Ερωτήματα και θεωρήματα λυμένα μες στους αιώνες, η γοητεία της άγνοιας χάθηκε μαζί με τη παρθενία της Εύας. Όλα πιά είναι θέμα αποφάσεων και δράσης.
Η συμπεριφορά μου ήταν πάντα η ίδια η έκφραση των ονείρων μου όμως θα αλλάζει μιας και το πρωί πλησιάζει, δεν θα αφήσω το ονείρεμα μου να γίνει εφιάλτης αν και η γλύκα της αυνανείας περιοριζει τη γονιμότητα. Οι ευχές εξοστρακίζουν το κακό όταν θέλουμε να φύγει, η πορεία μας στη ζωή συνεχώς επαναδιαπραγματεύται μέσα απο τη φύση μας, αλλά και το βίο που υιοθετούμε .Όλοι κρίνονται απο τα πραγμένα και τα συμφραζόμενά τους, μετά τον επεικήδειο όλοι πίνουν καφέ παρηγορίας με αίσθημα ανόρθωσης και όχι ανάτασης, πόσο δε ανάστασης που δεν συνέβει σε αυτους το μοιραίο η κατά άλλους η λύτρωση.
Δάσκαλέ μας , δέχτείτε την συγνώμη μου , για ότι δεν πράττω αρνούμενος να ακολουθήσω τη φύση μου μέσα από το ήθος που μας διδάσκετε και
αρκούμενος της δικαιοσύνης σας ακολουθώ.
Σας εύχομαι οι απογονοί σας βιολογικοί και μη να εξηψώσουν τον πολιτισμό σε αυτον τον ξεσκισμένο τόπο.
Γ.Εγγλέζος
Στην ομάδα των νυν αρχαίων συμμετέχω απο το φθινόπωρο του 2006. Το έθιμο των ευχών το βρήκα και το ακολούθησα ως δεδομένο. Δεν πήρα ποτέ την πρωτοβουλία να πρωτοστατήσω στην οργάνωση οποιασδήποτε ονομαστικής εορτής ή γενεθλίων και συνήθως ξεχνάω να πάρω τηλέφωνο και να ευχηθώ και δεν έχω φέρει ποτέ γλυκά στη γιορτή ή στα γενέθλιά μου. Η συμπεριφορά μου είναι απολύτως σταθερή. Του Αγίου Δημητρίου δεν πήρα τον Δάσκαλο τηλέφωνο, το έκανα την επόμενη μέρα. Ούτε στην Έλενα τηλεφώνησα για την γιορτή της. Το θυμήθηκα αργά τη νύχτα. Και από όσο μπορώ να θυμηθώ σπάνια έχω πάρει τηλέφωνο σε οποιαδήποτε γιορτή ή γενέθλια. Την ίδια συμπεριφορά έχω προς όλους τους συγγενείς και φίλους όσο αγαπημένοι κι αν είναι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτά όσον αφορά τις γιορτές και τα γενέθλια. Όσον αφορά τα πρόσωπα που αποτελούν την ομάδα (νυν και πρώην)είναι μέρος αυτού που είμαι. Ο καθένας έχει συμβάλει λιγότερο ή περισσότερο (κι αυτό είναι μία συνεχής διαδικασία) στη διαμόρφωση της ουσίας μου.
Δάσκαλε δεν σας πήρα τηλέφωνο στα γενέθλιά σας, γνωρίζετε όμως πως ότι μου διδάξατε είναι πλέον (ανεπιστρεπτί) κομμάτι μου και οι ευχές μου για σας δεν χρειάζονται την οποιαδήποτε γιορτή για να υπάρξουν. Θα είχα πολλά να πω για την ομάδα, για την αλληλεπίδραση, για την δουλειά όλων μας για ότι χρειάζεται να κάνουμε αλλά όπως καταλαβαίνετε τα γεγονότα των τελευταίων ημερών με έχουν αποδιοργανώσει και λυπήσει βαθύτατα καθώς όταν εκλείψει ένα μέρος πληγώνεται το όλον.
Υ.Γ Ευχαριστώ τη Μπαμπέτ που ενημέρωσε για το πρόβλημα που είχα με τον υπολογιστή μου το οποίο ανήκει πλέον στο παρελθόν.
Θάλεια αν έχεις οποιοδήποτε πρόβλημα με την ανάρτηση σχολίου σου, στείλτο μου με mail να στο αναρτήσω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα και πάλι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΞαναπροσπαθώ ελπίζοντας να έχω καλύτερη τύχη αυτή τη φορά.Φυσικά το γεγονός ότι ενώ προσπαθώ να καταθέσω την άποψή μου τα γεγονότα τρέχουν, μου έχει δημιουργήσει μια αμηχανία .
Δάσκαλε,καθώς τον τελευταίο χρόνο η παρουσία μου στο εργαστήριο και άρα και η όσμωσή μου με την ομάδα ήταν σχεδόν μηδενική, διαπιστώνω ότι ήταν άστοχη η απόφασή μου να μην σας τηλεφωνήσω την 31η Μαϊου. Διότι τα θυμάμαι τα γενέθλιά σας από τότε που τα γιορτάσαμε στην βεράντα του σπιτιού μου στη Νέα Μάκρη.
Φέτος όμως, παρ'όλο που το είχα προγραμματίσει δεν σας τηλεφώνησα διότι εκείνη την ημέρα για προσωπικούς λόγους ήμουν θλιμένη. Έτσι δεν έκανα τίποτε ούτε επικοινώνησα με κανέναν γενικότερα.
Φυσικά, η απόσταση από τον φυσικό χώρο συνεύρεσης της ομάδας με απομακρύνει και καθώς τα τελευταία χρόνια έχω να αντιμετωπίσω ιδιαίτερες συνθήκες οικονομικών και επαγγελματικών προβλημάτων, αφιερώνω ελάχιστο χρόνο τόσο στη ζωγραφική όσο και στην ομάδα.
Καθώς δεν μου είναι έυκολο να εκφράζομαι άμεσα και διαχυτικά και μάλιστα γραπτώς και δη ηλεκτρονικώς, πολλές φορές θέλω να επικοινωνήσω αλλά δεν μου βγαίνει.
Δεν σας κρίβω όμως ότι είναι για μένα πολύ σημαντικό το ότι κάποιοι ασχολούνται περισσότερο ώστε να φτάνουν συνεχώς μηνύματα και τους ευχαριστώ γι'αυτό. Με βοηθούν να κρατάω επαφή και να δουλεύω για την διευθέτηση της καθημερινότητας μου με τρόπο που να καταφέρω να επανέλθω το συντομότερο πιό δραστήρια και με περισσότερο χρόνο για τα εικαστικα και για την ομάδα, μέσα στην οποία διαμορφώνομαι τα τελευταία χρίνια.
Σας φιλώ όλους
Θάλεια
Εξ' οσων έχουμε εμπεδώσει ήδη και μάλιστα από τα πρώτα μαθήματα περί οπτικού εγκέφαλου η νέα γνώση και πληροφορία μαζί με τις συμπαραμαρτούμενες συναισθηματικές ποιότητες προστιθέμενη στις ήδη υφιστάμενες εξαλλάσσει την αντίληψη μας των πραγμάτων.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠροσπαθώντας να ανατρέξω προς τα πίσω την αίσθηση των πραγμάτων, παρατήρησα ένα κομβικό σημείο στην σχέση μου με την ομήγυρη στην συνάντηση που είχαμε κάνει στο σπίτι της Μαρίνας για το θέμα του καταστατικού. Εν περιλήψει η συνάντηση εκείνη και κατά την αντίληψη μου, είχε περιοριστεί σε μια αντιπαράθεση μεταξύ μου και της Μπαμπετ για το αν το καταστατικό θα ήταν ανοιχτό και γενικόλογο ή Λεπτομερές και καθόλα εξειδικευμένο. Αλλά το πρόβλημα ήταν ότι εκτός από μένα και την Μπαμπετ μέσα στο δωμάτιο υπήρχαν οι λοιποί εν ειδει απρόσωπων μασκών τύπου τραγωδίας - κωμωδίας που αδυνατούσαν όχι μόνο να πάρουν θέση αλλά ούτε και να εκφράσουν την παραμικρή ερώτηση, απορία, να σχολιάσουν έστω να αλληλεπιδράσουν προκειμένου τελικά να αποκτήσουν άποψη για ένα τόσο σπουδαίο θέμα (εάν τελικά οι συμμαθητές το θεώρησαν ποτέ σπουδαίο δεν έχω πεισθεί μέχρι σήμερα, καθόσον ουδεμία πρωτοβουλία πηρέ ποτέ κανένας επί του θέματος). Την θέση μου αυτή την εξήγησα και κατά το συμβάν του Λαυρίου πριν 2 έτη και ότι τελικά πλην ορισμένων αποσμητικών αναφορών κανένας μα κανένας δεν έλαβε πρωτοβουλία όχι , να σύρει το κάρο, αλλά ούτε καν να αναφέρει το θέμα προκειμένου να δούμε τι τελικά θα γίνει. Η δική μου θέση ήταν τότε ξεκάθαρη και ως ένα σημείο ανέφερα το θέμα είτε κατ' ιδιαν στον Δάσκαλο, είτε στο μάθημα. Μη βλέποντας όμως άλλη συμμετοχή ή ενδιαφέρον από τους συμμαθητές απλώς σταμάτησα και εγώ να το αναφέρω. Η αίσθηση μου είναι ότι από τα πρώτα χρόνια που ήμασταν στραβάδια (κατά το στρατιωτικώς λεγόμενον) απελαύνοντας την θαλπωρή της φτερούγας του Δάσκαλου ως ανεύθυνα στρουθία δεν έχουν τελικά αλλάξει και πολλά πράγματα στο θέμα της ανάληψης ευθυνών. Η δική μου συμπεριφορά εξελισσόμενη στο χρόνο κινήθηκε προς την κατεύθυνση της μη συμμετοχής και μη ανάληψης πρωτοβουλιών τείνοντας κατά το μάλλον ή ήττον στην θέση ενός κομπάρσου που απλώς περιμένει το σήμα για να κάνει ότι του πουν.
Πολλώ δε και που το κλίμα στο όλον δεν μοιάζει να διακατέχεται από το παλαιότερο πνεύμα ομαδικότητας ΚΑΙ συνενοχής σε περίπτωση που κάποιος πχ ξεχνούσε τα γενέθλια του δάσκαλου ή ακόμα και κάποιου αλλού συμμαθητή και τότε τα SMS κυκλοφορούσαν προς όλες τις κατευθύνσεις με σκοπό όλοι να κινητοποιηθούν. Επειδή μάλλον και η εξαλλαγή στα μέρη έχει επιφέρει και την απώλεια της συνενοχής και τελικά συνοχής μου μοιάζει ότι συνυπάρχουμε χωρικά με μια ελάχιστη αλληλεπίδραση που περιορίζεται στο κομμάτι του εικαστικού μέρους και της ανάλυσης των έργων και της συνακόλουθης συζήτησης. Προφανώς ο καθένας μας έχει και μια δική του αντίληψη περί ομάδος αλλά δεν γνωρίζουμε αν υπάρχει άλλος συνεκτικός ιστός, περά από το δάσκαλο, ικανός, όχι να μας συμπήξει, αλλά έστω να μας κρατήσει σε μια κάποια ουσιαστική επαφή, σε αντιδιαστολή με τον πρότερο χρόνο, όπου ο ενθουσιασμός του νεοφώτιστου στα θαύματα της αισθητικής, συνεπικουρούμενης και της ιδιαιτερότητας του μαθήματος σε σχέση με τα άλλα του παλαιού εργαστηρίου της δημιουργούσε την αίσθηση του ανήκειν ισχυρή στο σημείο που να υφίσταται ακόμα και η αίσθηση της ενοχής μας εάν εμείς θυμηθήκαμε κάποια επέτειο (και όχι μόνον του Δασκάλου) και οι άλλοι την λησμόνησαν. Υποθέτω ότι ο ενθουσιασμός καταλάγιασε, ιδιαιτερότης ως ομηγυρις δεν υφισταται πλέον και μόνον το να μας διδάσκει ο Δάσκαλος είναι ο ισχυρός (αλλά φευ, μόνος και έρμος) ενοποιητικός παράγων.
Φιλιά σε όλους
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαροραματα:
ΑπάντησηΔιαγραφήΟπου:
1. "αποσμητικών" διαβαστε "αποσπασματικών"
2. "απελαυνοντας" διαβαστε "απολαμβανοντας"
ΚΑι αιτουμαι της συγνωμης σας για το ελλειμα των σημειων στιξης και τις μεγαλες προτάσεις!!
Χρηστος
Είμαι ευγνώμων και θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό που είσαστε στη ζωή μου όλα αυτά τα χρόνια. Η αλληλεπίδραση μεταξύ μας με βοήθησε να συνειδητοποιήσω την δύναμή μου, την οποία μετέδωσα σε άλλες ομάδες ανθρώπων. Είμαι πραγματικά ευτυχής βλέποντας το αποτέλεσμα. Όμως γίνομαι πραγματικά δυστυχής όταν μέσα στην δύσκολη καθημερινότητα που περνάω δεν μπορώ να αντεπιστρέψω κάτι από αυτό που παίρνω, έστω με κάποιο έργο μου ή να βοηθήσω στις λειτουργικές υποχρεώσεις της ομάδας μου. Ο δρόμος που επέλεξα μέρα με τη μέρα δημιουργεί νέα παρακλάδια και εκ των πραγμάτων με απομακρύνουν από τον αρχικό πυρήνα. Αυτή είναι η φυσική εξέλιξη, η ροή των πραγμάτων. Θα κάνω μία τελευταία προσπάθεια αυτό το καλοκαίρι να αντιμετωπίσω τις λειτουργικές δυσκολίες μου. Αν δεν τα καταφέρω θα πρέπει να αποχωρήσω πριν με βαρεθήτε και διώξετε και εμένα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔΕΧΟΜΑΙ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΣΤΟΝ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗ (ΔΩΡΕΑΝ ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ)
Όσο για την ομάδα η γνώμη μου είναι ότι πάσχει από κόπωση η οποία προέρχεται τόσο από την δύσκολη καθημερινότητα του καθενός από εμάς όσο και από την έλλειψη πάθους, στόχων, συνεννόησης. Καταναλώνομαι συνεχώς συζητώντας τα αυτονόητα. Πιανόμαστε από τις λέξεις και δεν καταλήγουμε ποτέ πουθενά. Ο χρόνος όλων μας είναι πολύτιμος, οι διαδικασίες πρέπει να είναι επιγραμματικές, περισσότερο έργο, λιγότερα λόγια. Εδώ κάπου πρέπει να σταματήσω γιατί νομίζω με παρέσυρε το δασκαλίστικό μου.
με ειλικρινή αγάπη
Φωτεινή